MS Report

Ciąża u kobiet ze stwardnieniem rozsianym – obecny stan wiedzy ze szczególnym uwzględnieniem terapii

2025-09-24T09:22:47+02:00

Stwardnienie rozsiane, choć może wystąpić w każdej grupie wiekowej u obu płci, najczęściej rozwija się u kobiet w wieku rozrodczym, a więc w trzeciej i czwartej dekadzie życia. Dawniej u pacjentek planujących ciążę zaprzestawano leczenia, a nawet odradzano im zachodzenie w ciążę. Obecnie trend ów uległ odwróceniu, a chore coraz częściej decydują się na ciążę. Podkreśla się wagę pilnego rozpoczynania terapii modyfikującej przebieg choroby, którą można dostosować do planów macierzyńskich. Edukację na temat bezpiecznego planowania ciąży u pacjentek w wieku rozrodczym trzeba zatem rozpocząć już na etapie diagnostycznym i planowania leczenia.

Za optymalny dla pacjentki czas planowania ciąży uznaje się okres minimum 1–2 lat bez aktywności choroby. Po jej stabilizacji starania o ciążę należy rozpocząć z zachowaniem okresu wash-out dla danej terapii, przy czym w okresie przejściowym dozwolone jest stosowanie β-interferonów i octanu glatirameru, a także fumaranu dimetylu, który można odstawić w momencie potwierdzenia ciąży. Z punktu widzenia charakterystyk produktów leczniczych w trakcie ciąży terapię można kontynuować jedynie z zastosowaniem β-interferonów i octanu glatirameru. U pacjentek z dużą aktywnością choroby dozwolone jest natomiast stosowanie natalizumabu dożylnie co 6 tygodni do II trymestru ciąży włącznie, z indywidualnym kalkulowaniem stosunku korzyści do ryzyka ocenianego u płodu i matki. Mamy też coraz więcej danych dotyczących przebiegu ciąż i oceny stanu zdrowia niemowląt pacjentek stosujących terapie anty-CD20 – pozwalają nam one optymistycznie patrzeć na przyszłość wykorzystania terapii o wysokiej skuteczności u chorych planujących macierzyństwo. Podczas rzutów, których częstość zwykle zmniejsza się w trakcie ciąży, od II trymestru można stosować metyloprednizolon w standardowych dawkach dożylnie, natomiast deksametazon jest przeciwwskazany przez całą ciążę.

Po porodzie podkreśla się wagę karmienia piersią oraz szybkiego powrotu do terapii modyfikującej przebieg choroby. Podczas karmienia bezpieczne jest stosowanie β-interferonów, octanu glatirameru oraz (najwcześniej ok. 2 tygodni po porodzie) ofatumumabu, okrelizumabu i ublituksymabu.

Ciąża, poród i aktywność fizyczna kobiet ze stwardnieniem rozsianym

2025-09-24T09:23:34+02:00

Stwardnienie rozsiane dotyka głównie kobiet w wieku rozrodczym, co stawia przed zespołami medycznymi wyzwania związane z prowadzeniem ciąży, przygotowaniem do porodu oraz planowaniem aktywności fizycznej. Artykuł przedstawia aktualne wytyczne dotyczące aktywności fizycznej w ciąży zarówno u kobiet zdrowych, jak i chorych na stwardnienie rozsiane, uwzględniając najnowsze badania i zalecenia międzynarodowych towarzystw naukowych.

Karmienie piersią przez kobiety chore na stwardnienie rozsiane

2025-09-24T09:24:12+02:00

Problemy związane z ciążą u kobiet ze stwardnieniem rozsianym cieszą się coraz większym zainteresowaniem, ze szczególnym uwzględnieniem stosowania terapii modyfikujących przebieg choroby przed poczęciem, w trakcie ciąży i po porodzie, w tym karmienia piersią. Karmienie piersią zapewnia niezrównane korzyści zdrowotne dla dzieci i matek oraz jest zalecane jako najlepsze źródło pożywienia dla niemowląt. Wyniki te sugerują, że karmienie piersią chroni przed nawrotami poporodowymi w stwardnieniu rozsianym, chociaż wysokiej jakości badania prospektywne do tej pory są ograniczone, a dobrze zaprojektowane badania obserwacyjne, których celem jest naśladowanie randomizowanego badania, byłyby korzystne.

Menopauza u kobiety ze stwardnieniem rozsianym

2025-09-24T09:24:53+02:00

Stwardnienie rozsiane to choroba występująca przede wszystkim u kobiet, a hormony płciowe odgrywają istotną rolę nie tylko w okresie rozrodczym kobiety, lecz także w okresie menopauzy i w okresie pomenopauzalnym. Zmiany hormonalne związane z menopauzą mają wpływ na zmianę przebiegu stwardnienia rozsianego (brak aktywności oraz obserwowanej progresji klinicznej). Objawy związane z menopauzą mogą się nakładać lub nasilać objawy neurologiczne. Stosowanie hormonalnej terapii zastępczej nie wpływa negatywnie na przebieg choroby i może łagodzić objawy menopauzy.