Funkcja widzenia po obuocznym wszczepieniu wtórnym soczewki, wykonanym 18 lat po usunięciu zaćmy wrodzonej u pacjenta z zespołem różyczki wrodzonej

Abstrakt

Porównano jakość widzenia oraz zmian w codziennym funkcjonowaniu u 18-letniego pacjenta z zespołem różyczki wrodzonej oraz towarzyszącym oczopląsem poddanego zabiegowi jednoczesnego wszczepienia wtórnego soczewki wewnątrzgałkowej przed operacją i po niej. Zabieg usunięcia zaćmy wrodzonej wykonano w 1. r.ż. Wada wysokiej nadwzroczności spowodowana bezsoczewkowością pooperacyjną nigdy nie była poddana korekcji. Brak współpracy ze strony pacjenta w zakresie korekcji wady wynikał z opóźnienia umysłowego. Wszczepienie wtórne sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej do rowka rzęskowego wykonano jednocześnie w obojgu oczach. Zabieg przeprowadzono w znieczuleniu ogólnym. Przed zabiegiem wykonano badanie elektrofizjologiczne, które powtórzono 24 miesiące po operacji wszczepienia wtórnego. W wyniku operacji uzyskano korektę wady nadwzroczności i radykalną zmianę w zachowaniu, a także w zakresie zdolności poznawczych, której towarzyszyła poprawa odpowiedzi siatkówkowej w badaniu elektrofizjologicznym. Korekcja wysokiej nadwzroczności spowodowanej bezsoczewkowością pooperacyjną spowodowała poprawę jakości widzenia, pomimo długotrwałego, kilkunastoletniego okresu braku jakiejkolwiek korekcji tej wady. Uzyskanie takiego efektu poprawy powinno być bodźcem do rozważenia wszczepu wtórnego w każdym przypadku, a szczególnie gdy pozostałe zmysły (słuch) oraz narządy komunikacji (mowa) także są zaburzone, niezależnie od okresu utrzymywania się braku korekcji.