Ewerolimus w codziennej praktyce leczenia przerzutowego raka nerki – doświadczenia własne jednego ośrodka Original article

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

PDF (English)


Opublikowane: lip 12, 2016
DOI: https://doi.org/10.5604/20828691.1220904
Słowa kluczowe:
mRCC, inhibitory mTOR, toksyczność, czynniki kliniczno-patologiczne

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Joanna Huszno
Clinical and Experimental Oncology Department, Maria Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology, Gliwice Branch, Poland
Elżbieta Nowara
Clinical and Experimental Oncology Department, Maria Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology, Gliwice Branch, Poland

Abstrakt

Wstęp: Ewerolimus jest selektywnym inhibitorem mTOR, który został zarejestrowany w terapii zaawansowanego raka nerkowokomórkowego (mRCC, metastatic renal cell carcinoma) jako lek drugiego rzutu po progresji po celowanej terapii anty-VEGF lub w jej trakcie.


Celem badania była ocena skuteczności i profilu toksyczności ewerolimusu jako leczenia II linii w mRCC. Autorzy dodatkowo oszacowali wpływ czynników kliniczno-patologicznych na skuteczność tego leku.


Metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę danych 33 pacjentów z mRCC otrzymujących ewerolimus w leczeniu drugiego rzutu, u których doszło do progresji choroby podczas leczenia interferonem lub inhibitorem kinaz tyrozynowych (pazopanibem lub sunitynibem) w latach 2010–2016.


Wyniki: Średni czas trwania leczenia ewerolimusem wynosił 4 miesiące (zakres od miesiąca do 58 miesięcy). Średni czas wolny od progresji to 4 miesiące, a całkowity czas przeżycia (OS) – 11 miesięcy. Najlepsza odpowiedź (PR + CR + SD) została odnotowana u 57% pacjentów. Toksyczność leku w 3.–4. stopniu obserwowano u 9 (27%) pacjentów. Kliniczno-patologicznymi czynnikami związanymi z progresją choroby w trakcie leczenia ewerolimusem były: nikotynizm i nadużywanie alkoholu (p = 0,029), wyższy stopień histopatologicznej złośliwości według Fuhrman (p = 0,166), obecność martwicy guza (p = 0,383), naciekanie tkanki tłuszczowej (p = 0,040), obecność przerzutów w węzłach chłonnych (p = 0,193) oraz nadnerczach (p = 0,067). Do czynników, które zwiększały ryzyko toksyczności ewerolimusu, należały: niższy stopień sprawności (p = 0,333), wyższy stopień zaawansowania choroby w momencie diagnozy (przerzuty w węzłach chłonnych; p = 0,05) oraz wyższy stopień złośliwości histologicznej według Fuhrman (p = 0,04).


Wnioski: Nikotynizm i/lub nadużywanie alkoholu, obecność przerzutów w nadnerczach i naciekanie tkanki tłuszczowej miały znaczący negatywny wpływ na czas przeżycia. Toksyczność 3.–4. stopnia była obserwowana częściej u pacjentów z niższym stopniem sprawności oraz z bardziej zaawansowaną chorobą w momencie diagnozy.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.generic.paperbuzz.metrics##

##plugins.generic.paperbuzz.loading##

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
1.
Huszno J, Nowara E. Ewerolimus w codziennej praktyce leczenia przerzutowego raka nerki – doświadczenia własne jednego ośrodka. OncoReview [Internet]. 12 lipiec 2016 [cytowane 11 maj 2025];6(3(23):143-8. Dostępne na: https://www.journalsmededu.pl/index.php/OncoReview/article/view/492
Numer
Tom 6 Nr 3(23) (2016)
Dział
Artykuły
Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.

Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.

Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)

Bibliografia

1. Schuurman HJ, Cottens S, Fuchs S et al. SDZ RAD, a new rapamycin derivative: synergism with cyclosporine. Transplantation 1997; 64(1): 32-5.
2. Gomez-Pinillos A, Ferrari AC. mTOR Signaling pathway and mTOR inhibitors in cancer therapy. Hematol Oncol Clin North Am 2012; 26 (3): 483-505.
3. Laplante M, Sabatini DM. mTOR Signaling in growth control and disease. Cell 2012; 149 (2): 274-293.
4. Online: mTOR Inhibitors: EVEROLIMUS, TEMSIROLIMUS. www.d.umn.edu/~jfitzake/Lectures/DMED/Antineoplastics/AngiogenesisInhibitors/mTORInhibitorsMechanism.html .
5. Keith CT, Schreiber SL: PIK-related kinases: DNA repair, recombination, and cell cycle checkpoints. Science 1995; 270: 50-51.
6. Hara K, Maruki Y, Long X et al. Raptor, a binding partner of target of rapamycin (TOR), mediates TOR action. Cell 2002; 110: 177-189.
7. Loewith R, Jacinto E, Wullschleger S et al. Two TOR complexes, only one of which is rapamycin sensitive, have distinct roles in cell growth control. Mol Cell 2002; 10:457-468.
8. Online: http://www.ema.europa.eu/docs/pl_PL/document_library/EPAR_-_Product_Information/human/001038/WC500022814.pdf .
9. Coppin Ch. Everolimus: the first approved product for patients with advanced renal cell cancer after sunitinib and/or sorafenib. Biologics 2010; 4: 91-101.
10. Tsukamoto T, Shinohara N, Tsuchiya N et al. Phase III trial of everolimus in metastatic renal cell carcinoma: subgroup analysis of Japanese patients from RECORD-1. Jpn J Clin Oncol 2011; 41: 17-24.
11. Motzer RJ. RECORD-4: A multicenter, phase II trial of second-line everolimus (EVE) in patients (pts) with metastatic renal cell carcinoma (mRCC). 2015 ASCO Annual Meeting. J Clin Oncol 2015; 33 (suppl; abstr 4518).
12. Goebel PJ, Kube U, Staehler M et al. Everolimus as second-line therapy for metastatic renal cell carcinoma (mRCC) after one previous VEGF-targeted therapy: Final results of the noninterventional change study. J Clin Oncol 2014; 32 (suppl 4; abstr 469).
13. Wong MK, Yang H, Signorovitch JE et al. Comparative outcomes of everolimus, temsirolimus and sorafenib as second targeted therapy for metastatic renal cell carcinoma: a US medical records review. Curr Med Res 2014; 30: 537-545.
14. Albiges L, Kube U, Eymard JC et al. Everolimus for patients with metastatic renal cell carcinoma refractory to anti-VEGF therapy: results of a pooled analysis of non-interventional studies. Eur J Cancer. 2015; 51: 2368-2374.
15. Rizzo M, Facchini G, Savastano C et al. Ewerolimus w leczeniu drugiej linii zaawansowanego raka nerkowokomórkowego: badanie w warunkach codziennej praktyki lekarskiej. Future Oncol 2014 https://doi.org/10.2217/FON.14.170.
16. Conteduca V, Santoni M, Medri M et al. Correlation of stomatitis and cutaneous toxicity with clinical outcome in patients with metastatic renal-cell carcinoma treated with everolimus. Clin Genitourin Cancer 2016 pii: S1558-7673(16)30040-4, https://doi.org/10.1016/j.clgc.2016.02.012.
17. Wong MK, Jonasch E, Pal SK et al. Prognostic factors for survival following initiation of second-line treatment with everolimus for metastatic renal cell carcinoma: evidence from a nationwide sample of clinical practice in the United States. Expert Opin Pharmacother 2015; 16: 805-819 https://doi.org/10.1517/14656566.2015.1020298.
18. Atkinson BJ, Cauley DH, Ng C et al. Mammalian target of rapamycin (mTOR) inhibitor-associated non infectious pneumonitis in patients with renal cell cancer: predictors, management, and outcomes. BJU Int 2014; 113: 376-82 https://doi.org/10.1111/bju.12420.
19. Kim KH, Kim JH, Lee JY et al. Efficacy and Toxicity of Mammalian Target Rapamycin Inhibitors in Patients with Metastatic Renal Cell Carcinoma with Renal Insufficiency: The Korean Cancer Study Group GU 14-08. Cancer Res Treat 2016 https://doi.org/10.4143/crt.2016.018, epub ahead of print.
20. Park I, Lee JL, Ahn JH et al. Vascular endothelial growth factor receptor tyrosine kinase inhibitor (VEGFR-TKI) rechallenge for patients with metastatic renal cell carcinoma after treatment failure using both VEGFR-TKI and mTOR inhibitor. Cancer Chemother Pharmacol 2015; 75: 1025-1035 https://doi.org/10.1007/s00280-015-2725-8 .