Analiza efektów skojarzonej terapii dyslipidemii z zastosowaniem ezetymibu – wyniki projektu TEMPO (CzęsTość stosowania EzetyMibu u pacjentów leczonych hiPOlipemizująco) Artykuł oryginalny

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Marcin Wełnicki
Maciej Janiszewski
Tomasz Chomiuk
Daniel Śliż
Artur Mamcarz

Abstrakt

Wstęp: Dyslipidemia jest jednym z głównych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Ze względu na ciągłe zaostrzenia kryteriów prawidłowego wyrównania gospodarki lipidowej coraz większym zainteresowaniem cieszy się terapia skojarzona z zastosowaniem statyny i ezetymibu. Brak jednak rodzimych danych dotyczących motywacji do wdrożenia takiego połączenia oraz jego skuteczności.


Cel: Celem programu TEMPO (CzęsTość stosowania EzetyMibu u pacjentów leczonych hiPOlipemizująco) były: analiza stosowanych schematów skojarzonej terapii dyslipidemii w praktyce lekarzy różnych specjalności, ocena motywacji do modyfikacji leczenia oraz charakterystyka kliniczna populacji pacjentów stosujących terapię skojarzoną.


Metoda: Badanie wieloośrodkowe, niekliniczne, nieinterwencyjne. Dane uzyskiwano na podstawie wypełnianych przez lekarzy ankiet dotyczących ich praktyki oraz pacjenta. Warunkiem włączenia pacjenta do badania było stosowanie ezetymibu przez przynajmniej 4 tygodnie. Udział pacjentów w programie był dobrowolny, anonimowy i nie wiązał się z żadną gratyfikacją finansową. Spośród osób włączonych do badania wyodrębniono grupę bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego, do której zakwalifikowano pacjentów z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca (w wywiadzie, w tym pacjentów po przezskórnej angioplastyce wieńcowej, pomostowaniu aortalno-wieńcowym lub zawale mięśnia sercowego), z wywiadem miażdżycy tętnic obwodowych i/lub udaru niedokrwiennego mózgu. Do analizy danych użyto typowych metod statystycznych, przyjmując standardową wartość p < 0,05


Wyniki: W badaniu udział wzięło 246 lekarzy (55% stanowiły kobiety, mediana wieku: 50 lat), niemal wyłącznie lekarze rodzinni, interniści i kardiolodzy. 80% lekarzy praktykowało głównie ambulatoryjnie, 50% pracowało w miastach liczących ponad 100 tys. mieszkańców. Podstawowymi powodami zmiany leczenia były brak skuteczności lub działania niepożądane wcześniejszego schematu leczenia. Wytyczne i doniesienia naukowe oraz dostępność leku w najmniejszym stopniu wpływały na decyzję badaczy. W analizie danych dotyczących pacjentów uwzględniono wyniki 636 spośród przeprowadzonych ankiet. Średni wiek badanych wynosił 61 lat (± 10 lat), kobiety stanowiły 45% badanej populacji (n = 291). 38% badanych pochodziło z miast liczących ponad 100 tys. mieszkańców. 82% badanych leczyło się z powodu nadciśnienia tętniczego, 26% z powodu cukrzycy, 19% przebyło w przeszłości zawał mięśnia sercowego, 2,5% – udar mózgu. Średnie stężenie LDL w badanej populacji wynosiło 124 mg/dl (± 45 mg/dl). Ezetymib najczęściej stosowano jednocześnie z rosuwastatyną (42%) lub atorwastatyną (35%). Ryzyko sercowo-naczyniowe określono jako bardzo wysokie u 46% (294 badanych). Pacjenci ci wyróżniali się starszym wiekiem (63 vs 58 lat; p < 0,01), niższymi średnimi stężeniami wszystkich frakcji lipidogramu (średnie stężenie LDL 111 vs 135 mg/dl; p < 0,01), przyjmowali istotnie wyższe dawki statyn, a terapia skojarzona była stosowana istotnie dłużej (4,6 vs 3,4 miesiąca; p < 0,001). Docelowe stężenie LDL dla grupy bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego oraz grupy kontrolnej, przyjmując wartości odpowiednie < 70 mg/dl i < 115 mg/dl, stwierdzono jedynie u odpowiednio 19% i 34% pacjentów.


Wnioski: Leczeniem dyslipidemii w Polsce zajmują się przede wszystkim lekarze rodzinni, interniści i kardiolodzy. Ezetymib jest najczęściej stosowany w skojarzeniu z silnymi statynami. Pacjenci z bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym są leczeni agresywniej, docelowe stężenia LDL jednak wciąż uzyskuje się u niskiego odsetka pacjentów, niezależnie od przynależności do grupy ryzyka. Kluczowy może się okazać czas, kiedy rozpoczyna się terapię skojarzoną. Być może w przypadku pacjentów z bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym należałoby rozważyć rozpoczynanie leczenia dyslipidemii od połączenia silnej statyny i ezetymibu.

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Wełnicki , M., Janiszewski , M., Chomiuk , T., Śliż , D., & Mamcarz , A. (2019). Analiza efektów skojarzonej terapii dyslipidemii z zastosowaniem ezetymibu – wyniki projektu TEMPO (CzęsTość stosowania EzetyMibu u pacjentów leczonych hiPOlipemizująco). Medycyna Faktów , 12(2(43), 88-94. https://doi.org/10.24292/01.MF.0219.1
Dział
Artykuły

Bibliografia

1. Catapano A.L., Graham I., De Backer G. et al.; ESC Scientific Document Group: 2016 ESC/EAS Guidelines for the management of dyslipidaemias. Eur. Heart J. 2016; 37(39): 2999-3058. DOI: 10.1093/eurheartj//ehw272.
2. Szymański F.M., Barylski M., Cybulska B. et al.: Rekomendacje dotyczące leczenia dyslipidemii w Polsce – III Deklaracja Sopocka. Interdyscyplinarne stanowisko grupy ekspertów wsparte przez Sekcję Farmakoterapii Sercowo-Naczyniowej Polskiego Towarzystwa. Kardiologicznego. Choroby Serca i Naczyń 2018; 15(4): 199-210.
3. Jellineg P.S., Handelsman Y., Rosenblit P.D. et al.: American Association of Clinical Endocrinologists and American College of Endocrinology guidelines for management of dyslipidemia and prevention of cardiovascular disease. Endocr. Pract. 2017; 23: 1-87.
4. Baigent C., Landray M.J., Reith C.; SHARP Investigators: The effects of lowering LDL cholesterol with simvastatin plus ezetimibe in patients with chronic kidney disease (Study of Heart and Renal Protection): a randomised placebo-controlled trial. Lancet 2011; 377(9784): 2181-2192. DOI: 10.1016/S0140-6736(11)60739-3.
5. Bohula E.A., Giugliano R.P., Cannon C.P. et al.: Achievement of dual low-density lipoprotein cholesterol and high-sensitivity C-reactive protein targets more frequent with the addition of ezetimibe to simvastatin and associated with better outcomes in IMPROVE-IT. Circulation 2015; 132(13): 1224-1233. DOI: 10.1161/CIRCULATIONAHA.115.018381.
6. Śliż D., Filipiak K.J., Naruszewicz M. et al.: Standards of statin usage in Poland in high-risk patients: 3ST-POL study results. Kardiol. Pol. 2013; 71: 253-259.
7. Wełnicki M., Folga A., Sudoł K., Mamcarz A.: Efficacy of hypercholesterolemia treatment in Poland – Analysis of the CEPHEUS study results. Pol. Przegl. Kardiol. 2014; 16: 5-11.
8. Strang A.C., Kaasjager H.A., Basart D.C., Stroes E.S.: Prevalence of dyslipidaemia in patients treated with lipid-modifying drugs in the Netherlands. Part of the dyslipidaemia international survey. Neth. J. Med. 2010; 68: 168-174.

Inne teksty tego samego autora

1 2 3 > >>