Leczenie cukrzycy typu 2 Artykuł przeglądowy

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Krzysztof Dęmbe
Przemysław Krasnodębski
Beata Mrozikiewicz-Rakowska
Mariusz Jasik
Leszek Czupryniak

Abstrakt

W patogenezie cukrzycy typu 2 najistotniejszą rolę odgrywają insulinooporność oraz zaburzenia wydzielania insuliny, przy czym wraz z upływem czasu następuje nasilenie sekrecji insuliny. Najważniejsze czynniki środowiskowe wpływające na zwiększenie ryzyka wystąpienia cukrzycy to: nadmierne spożywanie pokarmów oraz siedzący tryb życia, skutkujące nadwagą i otyłością. Leczenie behawioralne cukrzycy typu 2 obejmuje stosowanie diety i zwiększenie aktywności fizycznej, co prowadzi do redukcji masy ciała. Niezmiernie ważne jest zaprzestanie palenia papierosów. Farmakologiczne leczenie cukrzycy typu 2 należy rozpocząć od podawania metforminy, jeśli nie istnieją przeciwwskazania do jej stosowania. W przypadku nieskuteczności metforminy dołącza się leki należące do innych grup farmakologicznych, takie jak: pochodne sulfonylomocznika, pioglitazon, leki inkretynowe i flozyny.


Jeśli nie uda się osiągnąć zakładanych celów terapeutycznych, można wdrożyć terapię trójlejkową. Z uwagi na progresywny charakter cukrzycy typu 2 u części pacjentów występuje konieczność włączenia insulinoterapii, najczęściej w postaci bazalnej w połączeniu z metforminą lub z innym lekiem niewpływającym na wydzielanie insuliny.

Pobrania

Dane pobrania nie są jeszcze dostepne

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Jak cytować
Dęmbe , K., Krasnodębski , P., Mrozikiewicz-Rakowska , B., Jasik , M., & Czupryniak , L. (2016). Leczenie cukrzycy typu 2 . Kardiologia W Praktyce, 10(1), 3-9. Pobrano z https://www.journalsmededu.pl/index.php/kwp/article/view/1288
Dział
Artykuły

Bibliografia

1. International Diabetes Federation. Diabetes Atlas, 6th ed. Brussels 2013.
2. Sieradzki J., Czupryniak L., Małecki M.: Cukrzyca, tom 1. Via Medica, Gdańsk 2015.
3. Polonsky K., Given B., Van Cauter E.: Twenty-four profiles and pulsatile patterns of insulin secretion in normal and obese subjects. J. Clin. Invest. 1988; 81(2): 442-448.
4. DeFronzo R.A.: From the triumvirate to the ominous octet a new paradigm of the treatment of type 2 diabetes mellitus. Diabetes 2009; 58(4): 773-795.
5. Standards of medical care in diabetes – 2015. Diabetes Car. 2015; 38: 1.
6. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2015. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Diabetologia Kliniczna 2015; 4(supl. A).
7. Duckworth W., Abraira C., Moritz T. et al.; VADT Investigators: Glucose control and vascularcomplications in veterans with type 2 diabetes. N. Engl. J. Med. 2009; 360: 129-139.
8. Patel A., MacMahon S., Chalmers J. et al.; ADVANCE Collaborative Group: Intensive blood glucose control and vascular outcomes in patients with type 2 diabetes. N. Engl. J. Med. 2008; 358: 2560-2572.
9. Ismail-Beigi F., Craven T., Banerji M.A. et al.; ACCORD trial group: Effect of intensive treatment of hyperglycemia on microvascular outcomes in type 2 diabetes: an analysis of the ACCORD randomised trial. Lancet 2010; 376: 419-430.
10. Haas L., Maryniuk M., Beck J. et al.: National standards for diabetes self-management education and support. Diabetes Care 2013; 37(supl. 1): S144-S153.
11. Marrero D.G., Ard J., Delamater A.M. et al.: Twenty-first century behavioral medicine: a context for empowering clinicians and patients with diabetes: a consensus report. Diabetes Care 2013; 36: 463-470.
12. Strojek K.: Diabetologia. Praktyczny poradnik. Termedia, Poznań 2014.
13. UK Prospective Diabetes Study (UKPDS) Group: Effect of intensive blood-glucose control with metformin on complications in overweight patients with type 2 diabetes (UKPDS 34). Lancet 1998; 352: 854-865.
14. Raskin P., Allen E., Hollander P.: Initiating insulin therapy in type 2 diabetes. Diabetes Care 2005; 28: 260-265.