Wypadanie płatka zastawki mitralnej Artykuł przeglądowy
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstrakt
Wypadanie płatka zastawki mitralnej (znane również jako „zespół Barlowa”) jest najczęstszą anomalią zastawkową, dotyczącą 1–2,5% światowej populacji. Jest to jednostka, której może towarzyszyć pogrubienie płatków zastawki oraz niedomykalność mitralna. Większość pacjentów z wypadaniem płatka nie ma dolegliwości, jednakże niektórzy zgłaszają kołatanie serca, nietypowy ból w klatce piersiowej, duszność, uczucie zmęczenia, jak również objawy neuropsychiatryczne. Podstawę rozpoznania stanowi badanie kliniczne z obecnym charakterystycznym klikiem śródskurczowym oraz późnoskurczowym szmerem wynikającym z niedomykalności mitralnej. Badanie echokardiograficzne jest natomiast najbardziej użytecznym narzędziem w diagnostyce i ocenie rokowania. W większości przypadków rokowanie jest dobre, a pacjenci nie wymagają leczenia, chociaż niewielka grupa narażona jest na poważne powikłania. Lekarze opiekujący się pacjentami z wypadaniem płatka powinni zidentyfikować osoby o podwyższonym ryzyku powikłań, wdrożyć leczenie profilaktyczne i w odpowiednim czasie skierować pacjenta do kardiochirurga, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Pobrania
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Copyright: © Medical Education sp. z o.o. This is an Open Access article distributed under the terms of the Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0). License (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Address reprint requests to: Medical Education, Marcin Kuźma (marcin.kuzma@mededu.pl)
Bibliografia
2. Avierinos J., Gersh B., Dphil. Ch. et al.: Natural history of asymptomatic mitral valve prolapse in the community. Circulation 2002, 106: 1355-61.
3. Caira F., Stock S., Gleason T. et al.: Human degenerative valve disease is associated with up-regularion of low-density lipoprotein receptor-related protein 5 receptor-mediated bone formation. J. Am. Coll. Cardiol. 2006, 47(8): 1707-12.
4. Chetlin M., Alpert J., Armstrong W. et al.: ACC/AHA Guidelines for the clinical application of echocardiography. Circulation 1997, 95: 1686.
5. Jeresaty R.: Mitral valve prolapse. Definition and implication in adults. J. Am. Coll. Cardiol. 1986, 7: 23.
6. Boudoulas H., Wooley C.: Mitral valve. Futura Publishing Company, Armonk, NY 2000.
7. Freed L., Levy D., Levine L. et al.: Prevalence and clinical outcome of mitral valve prolapse. N. Engl. J. Med. 1999, 341: 1.
8. Flack J., Kvasnicka J., Gardin J. et al.: Anthropometric and phisiologic correlates of mitral valve prolapse in a biethnic cohort of young adults. The CARDIA study. Am. Heart J. 1999, 138: 486.
9. Feigenbaum H., Armstrong W., Ryan T.: Wypadanie płatka zastawki mitralnej. W: Echokardiografia. MediPage, Warszawa 2006, 346-351.
10. Firek B., Pasierski T.: Anatomia echokardiograficzna zastawki mitralnej. W: Echokardiografia Praktyczna. Niedomykalność zastawki mitralnej, Szwed H. (red.). WIG-Press, Warszawa 2003.
11. Barlow J., Bosman C.: Aneurysmal protrusion of the posterior leaflet of mitral valve. Auscultatory- electrocardiographic syndrome. Am. Heart J. 1966, 71: 166.
12. Lichodziejewska B., Kłos J., Rezler J. et al.: Clinical symptoms of mitral valve prolapse are related to hypomagnesemia and attenuated by magnesium supplementation. Am. J. Cardiol. 1997, 79: 768-72.
13. Hayek E., Gring Ch., Griffin B.: Mitral valve prolapse. Lancet 2005, 365: 507-518.
14. Guidelines on the management of valvular heart disease. The Task Force on the Management of Valvular Heart Disease of the European Society of Cardiology. European Heart Journal 2007, 28: 230-268.